کارهای یک روانشناس خوب

روانشناس کیست ؟

روانشناس با مشاهده، تفسیر و ثبت نحوه ارتباط افراد با یکدیگر و با محیط، به بررسی فرآیندهای ذهنی و رفتار انسان می پردازد. برخی از انواع روانشناسان به طور مستقل کار می کنند، تحقیقات انجام می دهند یا تنها با بیماران یا مراجعان کار می کنند. برخی دیگر به عنوان بخشی از یک تیم مراقبت های بهداشتی متشکل از پزشکان، مددکاران اجتماعی برای درمان بیماری ها و ارتقای سلامت کلی کار می کنند. برای آشنا شدن با بهترین مشاور ازدواج مشهد به مقاله مربوطه مراجعه فرمایید.

کارهای یک روانشناس خوب 

اصولاً روانشناسان به دنبال درک افکار، احساسات، عواطف و رفتار افراد هستند. آن ها بسته به حوزه تخصصی خود از تکنیک هایی مانند مشاهده، آزمایش و ارزیابی برای ایجاد نظریه هایی بر اساس باورها و احساساتی که بر اعمال فرد تأثیر می گذارد استفاده می کنند. روانشناسان اغلب داده ها را جمع آوری می کنند و رفتار را از طریق آزمایش های کنترل شده، روانکاوی یا روان درمانی ارزیابی می کنند. همچنین ممکن است برای مطالعه انواع مختلف روانشناسی، انجام تست های شخصیت، عملکرد، استعداد یا هوش با مراجعان ضروری باشد. به بیان ساده، روانشناسان به دنبال الگوهای رفتاری یا روابط علت و معلولی بین رویدادها هستند و از این اطلاعات برای آزمایش نظریه ها در تحقیقات خود یا درمان بیماران استفاده می کنند.

چه زمانی و در چه شرایطی نیاز به روانشناس داریم ؟

انسان ها موجودات پیچیده ای هستند. عواطف، افکار، احساسات و تجربیات در افراد مختلف متفاوت است. اما چیزی که همه را به هم مرتبط می کند این است که همه در زندگی با فراز و نشیب هایی روبرو هستند. اختلالات عاطفی، سلامت روان، غم و اندوه علائم فیزیکی قابل مشاهده نیستند، بلکه توسط افراد تجربه می شوند. اگر کسی نتواند خود را مدیریت کند، احساساتش می تواند حال بدتری را در او ایجاد کند. در نهایت، کمک گرفتن از یک روانشناس تنها راه برای شاد زیستن دوباره است. اگر به جای دیگری نقل مکان کنید. اگر احساس می کنید که عزت نفس شما آسیب دیده است. اگر تصمیم گرفتید به خودتان آسیب برسانید. اگر مسائل حل نشده ای در روابط شما وجود دارد. از نظر اجتماعی کناره گیری کنید و خود را منزوی کنید. اگر احساس می کنید که در کار بازده و کارآمدتر نیستید. اگر دچار تروما شدید. اگر عادات بد غذایی و خوابیدن دارید می توانید به روانشناس مراجعه کنید.

وظایف یک روانشناس :

او یک سری مطالعات علمی برای مطالعه رفتار و عملکرد مغز انجام می دهد. اطلاعات را از طریق مشاهدات، مصاحبه، نظرسنجی، آزمون و روش های دیگر جمع آوری می کند. الگوهایی را پیدا می کند که به درک و پیش بینی رفتار کمک می کند. از دانش خود برای بهبود درک افراد و گروه ها استفاده می کند. با ایجاد برنامه ها به بهبود مشکلات روانی در مدارس و محیط های کاری کمک می کند. به افراد، زوج ها و خانواده ها کمک می کند تا تغییرات دلخواه را در رفتار خود ایجاد می کنند. اختلالات روانی، رفتاری یا عاطفی افراد را تشخیص می دهد. برنامه های درمانی را تدوین و اجرا می کند. برای کمک به مراقبت از بیماران با پزشکان یا مددکاران اجتماعی همکاری می کند.

هدف روانشناس چیست ؟

روانشناسان به دنبال درک و توضیح افکار، احساسات، عواطف و رفتارها هستند. بسته به موضوع مطالعه، روانشناسان از تکنیک هایی مانند مشاهده، ارزیابی و آزمایش برای ایجاد نظریه هایی در مورد باورها و احساساتی که بر عملکرد فرد تأثیر می گذارند، استفاده می کنند. روانشناسان اغلب اطلاعات جمع آوری می کنند و رفتار را از طریق آزمایش های آزمایشگاهی، روانکاوی یا روان درمانی کنترل می کنند. آن ها همچنین تست های شخصیت، عملکرد، استعداد یا هوش را انجام می دهند. آن ها به دنبال الگوهای رفتاری یا روابط علت و معلولی بین رویدادها هستند و از این اطلاعات برای آزمایش نظریه ها در تحقیقات خود یا درمان بیماران استفاده می کنند. 

انواع روانشناسی

در ادامه با انواع روانشناسی آشنا می شوید :

روانشناسی اجتماعی :

روانشناسی اجتماعی از روش های علمی برای درک اینکه چگونه تأثیرات اجتماعی بر رفتار انسان تأثیر می گذارد استفاده می کند. در واقع روانشناس اجتماعی به دنبال توضیح چگونگی تأثیر احساسات، رفتارها و افکار از حضور واقعی، خیالی یا ضمنی دیگران است. یک روانشناس اجتماعی رفتار گروهی، ادراک اجتماعی، رفتار غیرکلامی، سازگاری، پرخاشگری، تعصب و رهبری فردی را بررسی می کند. ادراک اجتماعی و تعامل اجتماعی کلید درک رفتار اجتماعی تلقی می شود.

روانشناسی بالینی :

روانشناسی بالینی دانش، نظریه و رفتار فرد را برای پیش بینی، درک و کاهش مشکلات مربوط به ناتوانی، پریشانی و ناسازگاری و ارتقای سازگاری و توسعه کارکنان ترکیب می کند. یک روانشناس بالینی بر جنبه های فکری، عاطفی، بیولوژیکی، روانی، اجتماعی و رفتاری عملکرد انسان در طول زندگی فرد، در فرهنگ ها و سطوح مختلف اجتماعی-اقتصادی تمرکز می کند. روانشناسی بالینی می تواند به درک، پیشگیری و کاهش پریشانی یا اختلال عملکرد روانی در افراد کمک کند و بهزیستی و رشد شخصی آن ها را ارتقا دهد. ارزیابی روانشناختی و روان درمانی در عمل روانشناسی بالینی نقش اساسی دارند، اما روانشناسان بالینی اغلب در تحقیق، تدریس، شهادت پزشکی قانونی و سایر زمینه ها مشارکت دارند.

روانشناسی رشد :

نوع دیگری از روانشناسی به فعالیت در زمینه رشد بستگی دارد. این شاخه از علم به تغییرات روانشناختی سیستماتیکی مربوط می شود که فرد در طول زندگی خود دچار آن می شود و اغلب از آن به عنوان رشد و تعالی انسان یاد می شود. این نه تنها برای نوزادان و کودکان خردسال، بلکه برای نوجوانان، بزرگسالان و افراد مسن در نظر گرفته شده است. این تغییرات روانی شامل مهارت های حرکتی، حل مسئله، درک اخلاقی، فراگیری زبان، عواطف، شخصیت، خود پنداره و شکل گیری هویت است. در مورد ساختارهای ذاتی ذهن در رابطه با یادگیری تجربی، یا چگونگی تعامل ویژگی های یک فرد با عوامل محیطی و چگونگی تأثیر آن بر رشد آن ها بحث می کند. روانشناسی رشد با رشته هایی مانند زبان شناسی تلاقی می کند.

روانشناسی تکاملی :

روانشناسی تکاملی به این می پردازد که چگونه رفتار انسان، به عنوان مثال زبان، تحت تأثیر تنظیمات روانشناختی در طول تکامل قرار گرفته است. یک روانشناس تکاملی معتقد است که بسیاری از ویژگی های روانی انسان به این معنا سازگار هستند که به ما اجازه دادند هزاران سال زنده بمانیم.

روانشناسی قضایی :

روانشناسی قانونی به استفاده از روانشناسی در تحقیقات کیفری و حقوقی اشاره دارد. یک روانشناس قانونی روانشناسی را به عنوان یک علم در سیستم عدالت کیفری و دادگاه های مدنی تمرین می کند. این شامل ارزیابی عوامل روانشناختی است که ممکن است بر یک پرونده یا رفتار تأثیر بگذارد و یافته ها را به دادگاه ارائه دهد.

روانشناسی شناختی :

روانشناسی شناختی فرآیندهای ذهنی درونی مانند حل مسئله، زبان مادری، حافظه کوتاه مدت و بلند مدت و نحوه یادگیری ما را بررسی می کند. به این موضوع می پردازد که مردم چگونه فکر می کنند، درک می کنند، ارتباط برقرار می کنند، به یاد می آورند و یاد می گیرند. این شاخه از روانشناسی ارتباط نزدیکی با عصب شناسی، زبان شناسی و فلسفه دارد. روانشناسان شناختی مطالعه می کنند که چگونه افراد مختلف اطلاعات را درک، پردازش و ذخیره می کنند. کاربردهای عملی آن شامل چگونگی بهبود حافظه، افزایش دقت تصمیم گیری یا تنظیم برنامه های آموزشی برای بهبود یادگیری است.

روانشناسی سلامت :

روانشناسی سلامت نوع دیگری از روانشناسی است که به آن طب رفتاری یا روانشناسی پزشکی می گویند. این روانشناس بررسی می کند که چگونه رفتار، زیست شناسی و زمینه اجتماعی بر سلامت افراد تأثیر می گذارد. اغلب اوقات، پزشکان در مراحل اولیه به علل بیولوژیکی یک بیماری نگاه می کنند، اما روانشناسان سلامت بر کل شخصیت فرد و هر چیزی که می تواند بر سلامت او تأثیر بگذارد تمرکز می کنند. این ممکن است شامل وضعیت اجتماعی-اقتصادی، تحصیلات، پیشینه و رفتارهایی باشد که ممکن است بر بیماری تأثیر بگذارد، مانند پیروی از نسخه ها و داروها.

روانشناسی اعصاب :

عصب روانشناسی به ساختار و عملکرد مغز در ارتباط با رفتارها و فرآیندهای ذهنی می پردازد. در صورت وجود شرایطی مانند آسیب مغزی و ارزیابی های مربوط به ثبت فعالیت الکتریکی در مغز، ممکن است اعصاب درگیر شوند. عصب روانشناسی برای تعیین اینکه آیا یک فرد احتمالاً به دنبال یک آسیب مغزی مشکوک یا تشخیص داده شده، مانند سکته مغزی، مشکلات رفتاری را تجربه می کند یا خیر، استفاده می شود. نتایج ممکن است به پزشک اجازه دهد تا درمانی را ارائه دهد که به فرد کمک می کند تا به بهبودهای احتمالی در اختلال شناختی ناشی از آن دست یابد.